patronat naukowy
Polskiego
Towarzystwa
Farmaceutycznego
poprzednie numery
wyszukiwanie artykułów





Copyright @ Pol J Cosmetol
 
ISSN 1731-0083
piątek, 19.04.2024
PL EN
Strona główna |  Rada Redakcyjna |  Redakcja |  Prenumerata |  Info dla autorów |  Szkolnictwo |  Partnerzy
Pol J Cosmetol 2007, 10(1): 50-55pl,endodaj do koszyka

Próba zastosowania badania utrasonograficznego w diagnostyce tkanki podskórnej - doświadczenia własne


Renata Sieradzan-Skrzetuska

Oddział Kosmetologii Wydziału Farmacji Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

Streszczenie
Panikulopatia obrzękowo-zwłóknieniowo-stwardnieniowa (PEFS) jest dolegliwością, która dotyka w różnym stopniu prawie wszystkie kobiety. Obecnie jego diagnostyka sprowadzała się jedynie do metod palpacyjnych i dokładnych oględzin okolic ciała objętych zmianami. Ponieważ metody te są obarczone dość dużym błędem ze względu na brak możliwości porównawczych oraz pomiarowych, zastosowanie metod z zakresu diagnostyki obrazowej wydaje się być odpowiednim rozwiązaniem pozwalającym na dokładną ocenę PEFS.
Cel pracy. Celem pracy było określenie przydatności badania USG do diagnostyki PEFS oraz ewentualne określenie stopnia zaawansowania zmian.
Materiały i metody. Opracowanie oparto na wynikach badań przeprowadzonych na grupie 78 kobiet, średnia wieku: 41 lat. Przeprowadzono badanie palapcyjne skóry kończyn dolnych, test termograficzny badanych okolic oraz USG tkanki podskórnej kończyn dolnych.
Wyniki i ich omówienie. W pierwszym etapie badań porównano wyniki uzyskane podczas badania palpacyjnego i termograficznego z parametrami grubości tkanki podskórnej uzyskanymi w badaniu USG. Stwierdzono dodatnią statystycznie zależność pomiędzy wzrostem grubości tkanki podskórnej a wynikami badań palpacyjnych, natomiast w przypadku badania zależności pomiędzy wynikami testu termograficznego a oceną grubości tkanki podskórnej uzyskano wyniki nieistotne statystycznie.
Wnioski. Pomiar grubości tkanki podskórnej uzyskany w trakcie badania USG może wskazywać na zmiany architekturze podskórnej tkanki tłuszczowej, czego skutkiem są nierówności na powierzchni skóry kończyn dolnych. Brak statystycznie istotnej zależności pomiędzy tym parametrem badania USG a wynikiem badania termograficznego może wskazywać na etap PEFS, w którym nie doszło jeszcze do wystąpienia zaburzeń krążenia włośniczkowego i obrzęku tkanki podskórnej.

Słowa kluczowe: USG, PEFS, metody klasyczne