wyszukiwanie artykułów
Copyright @ Pol J Cosmetol
Pol J Cosmetol 2012, 15(1): 58-65pl,en  Lanolina i lecytyna sojowa w kosmetyceJoanna Płocica 1/, Barbara Tal-Figiel 2/ 1/ Małopolska Wyższa Szkoła Zawodowa im. Józefa Dietla w Krakowie 2/ Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki w Krakowie Streszczenie Wprowadzenie. Lanolina jest surowcem, który od niepamiętnych czasów stosowany był do pielęgnacji skóry. Uzyskuje się ją z tłuszczu wełny owczej. Posiada ona żółtozłocisty kolor i swoisty zapach. Lanolina ma wiele zalet, które znalazły szerokie zastosowanie w przemyśle kosmetycznym oraz wad, które można jednak modyfikować na drodze procesów chemicznych i fizycznych. Innym emulgatorem naturalnym, którego właściwości są znane i wykorzystywane w przemyśle kosmetycznym, jest lecytyna sojowa. Otrzymywana jest ona z nasion soi - jest substancją naturalną o właściwościach emulgujących, którą stosuje się do tworzenia emulsji typu W/O. Cel. Celem pracy było wykazanie korelacji między badaniami reologicznymi i organoleptycznymi. Materiały i metody. Przeprowadzono analizę organoleptyczną za pomocą ankiety. Ankietowane osoby miały za zadanie ocenić zapach, barwę, konsystencję oraz rozsmarowywanie na skórze użytych do badań emulgatorów. Wykonano badania reologiczne za pomocą reometru rotacyjnego HAAKE RS75, stosując układ stożek-płytka o średnicy 60 mm i kącie 0,5°. Właściwości reologiczne badano w temperaturze 32°C i 37°C. Wyniki. Wykazano, iż lanolina jest to emulgator o średnim zapachu i barwie, oraz o konsystencji ciężkiej. Natomiast łatwo się ona rozprowadza. Natomiast lecytyna sojowa, jako czysty emulgator posiada ciężką konsystencję, trudno się rozprowadza, ma przyjemny zapach i intensywną barwę. Wnioski. Wykazano ścisły związek między badaniami reologicznymi a analizą organoleptyczną badanych emulgatorów. Słowa kluczowe: lanolina, lecytyna sojowa, badania organoleptyczne, reologiczne |