Znaczenie bariery naskórkowej w patofizjologii wyprysku kontaktowegoMilena Wojciechowska 1/, Katarzyna Napiórkowska 2/ 1/ Zakład Polityki Zdrowotnej i Zabezpieczenia Społecznego Collegium Medicum im. L. Rydygiera w Bydgoszczy Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu 2/ Katedra i Klinika Alergologii, Immunologii Klinicznej i Chorób Wewnętrznych Collegium Medicum im. L. Rydygiera w Bydgoszczy Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu Streszczenie Na złożoną strukturę skóry składa się naskórek, skóra właściwa i tkanka podskórna. Jedną z istotniejszych funkcji skóry jest ochrona przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi. Istotnym elementem ochronnym skóry jest warstwa rogowa naskórka, której odpowiednia struktura oraz sprawność procesów metabolicznych warunkuje prawidłowe zachowanie funkcji ochronnych. Płaszcz hydrolipidowy składający się głównie z ceramidów, cholesterolu i wolnych kwasów tłuszczowych tworzy barierę okluzyjną zapobiegającą przeznaskórkowej utracie wody. Nieprawidłowe funkcjonowanie proteaz naskórkowych zaburza proces złuszczania i odnowy naskórka. Na zachwianie funkcji barierowych skóry wpływa również zaburzony metabolizm i aktywność filagryny oraz zmiany wartości pH. Nieprawidłowości w funkcjonowaniu bariery ochronnej naskórka sprzyjają łatwiejszej penetracji substancji drażniących i alergizujących przez skórę, czego kliniczną manifestacją jest między innymi wyprysk kontaktowy. Słowa kluczowe: bariera naskórkowa, wyprysk kontaktowy, lipidy, proteazy, filagryna, pH |