patronat naukowy
Polskiego
Towarzystwa
Farmaceutycznego
poprzednie numery
wyszukiwanie artykułów





Copyright @ Pol J Cosmetol
 
ISSN 1731-0083
piątek, 26.04.2024
PL EN
Strona główna |  Rada Redakcyjna |  Redakcja |  Prenumerata |  Info dla autorów |  Szkolnictwo |  Partnerzy
Pol J Cosmetol 2022, 25(3): 152-160pldodaj do koszyka

Współczesne metody leczenia i maskowania zmian skórnych u osób z bielactwem


Klaudia Drab, Magdalena Górska

Krakowska Wyższa Szkoła Promocji Zdrowia z siedzibą w Krakowie

Streszczenie
Na bielactwo choruje 1-2% populacji ludzkiej, z taką samą częstotliwością występowania u kobiet jak i u mężczyzn. Najczęściej rozpoczyna się przed 20. rokiem życia i w większości przypadków zostaje na pozostałe lata, choć zaobserwowano samoistną recesję choroby u niektórych pacjentów. Objawia się plamami depigmentacyjnymi, powstającymi zwykle w miejscach szczególnie eksponowanych na promienie słoneczne. Etiopatogeneza nie została do końca poznana, ale wyróżnia się kilka teorii powstawania zmian, w tym: immunologiczna, neurogenna, cytotoksyczna, genetyczna, wirusowa. W literaturze spotyka się trzy główne formy bielactwa: segmentową, niesegmentową i niesklasyfikowaną. Pierwsza z nich charakteryzuje się występowaniem odbarwień na jednej połowie ciała. Do drugiego rodzaju zalicza się wszystkie zmiany, których nie można sklasyfikować jako segmentowe oraz plamy, które obserwuje się na większej powierzchni ciała. Natomiast w typie niesklasyfikowanym wspomina się o postaci ogniskowej, w której wyróżnia się obszary depigmentacyjne, nie zaliczające się do dwóch poprzednich form i postać błon śluzowych, gdzie obserwuje się maksymalnie jedną zmianę. Bielactwo leczy się na kilku płaszczyznach. Do miejscowych metod leczenia zalicza się glikokortykosteroidy, inhibitory kalcyneuryny oraz analogi witaminy D3 (w przypadku niewielkich obszarów zmienionych chorobowo). W sytuacji, gdy plamy zajmują powyżej 10-20% powierzchni ciała stosuje się fototerapię. Dzieli się ją na terapię PUVA oraz NB-UVB. Kuracja z wykorzystaniem lasera excimerowego stosowana jest, gdy zmiany zajmują mniej niż 30% powierzchni ciała. Wykorzystuje się również metodę chirurgiczną, czyli przeszczep naskórka. Z racji, że żadna metoda nie daje gwarancji repigmentacji konieczne jest maskowanie obszarów objętych chorobowo za pomocą kosmetyków o dużej zawartości pigmentu.

Słowa kluczowe: bielactwo, zmiany skórne, fototerapia, laseroterapia, kosmetologia